Tijd voor andere zomers – Na 38 jaar sluit Camping De Adelaar

Na 38 zomers vol herinneringen, ontmoetingen en onvergetelijke momenten sluiten Wim en Cobie dit najaar de poort van camping De Adelaar voor de allerlaatste keer. Wat ooit begon als een kleine camping naast hun melkveebedrijf groeide uit tot een geliefde plek waar generaties kampeerders zich thuis voelden. Maar nu, na bijna vier decennia van hard werken en gastvrijheid, is het tijd voor een nieuw hoofdstuk. Een hoofdstuk waarin Wim en Cobie zélf mogen genieten van de zomerse vrijheid waar ze zovelen jarenlang van hebben laten proeven.

Van melkveebedrijf tot camping

Het campingavontuur van Wim en Cobie begon in 1988, toen ze in een vakblad een artikel lazen van Wim van de Berg over de SVR. Ze hadden er nog nooit van gehoord, maar het verhaal raakte ze. Nieuwsgierig belden ze op, en hoorden dat er een week later een SVR-beurs was. Ze plakten snel wat foto’s in een schriftje en gingen erheen. Ze kwamen nog enthousiaster terug dan dat ze erheen gingen en ontvingen ook al snel de eerste gasten op hun camping. Elk jaar verdubbelde het aantal, en zo groeiden ze langzaam van 5 naar 15, toen 25 plaatsen. In 2010 stopte ze definitief met het melkveebedrijf en breidde de camping uit naar 50 plaatsen inclusief een apart camperveld. De oude koeienschuur toverden ze om tot speelschuur – inclusief skybox voor kinderfeestjes. Er kwamen zoveel gezinnen met jonge kinderen dat ze uiteindelijk een leeftijdsgrens instelden. Een bewuste keuze, maar wel één die paste bij de sfeer van de camping.

Een boek vol herinneringen

Het is bijna onmogelijk voor Wim en Cobie om een paar hoogtepunten eruit te lichten - na 38 jaar zouden ze er zo een heel boek over kunnen schrijven. Het mooie van het campingleven is dat geen dag hetzelfde is. Er gebeurt altijd wel iets onverwachts, iets bijzonders. Een van de allermooiste dingen? De ontmoetingen. Campinggasten van allerlei achtergronden, plaatsen en leeftijden die elkaar op camping de Adelaar troffen. 

We herinneren ons nog goed dat het Leger des Heils een gezin naar ons toestuurde. Ze hadden geen geld en kregen een kampeermiddel te leen. Hun plekje op de camping lag – puur toeval – pal naast dat van een directeur van een grote fabriek. Twee werelden die in het dagelijks leven misschien nooit zouden kruisen, maar hier? Hier hebben ze zoveel lol samen gehad. Op de camping doet een vakantie-outfit alle verschillen verdwijnen.

Hartverwarmende momenten

Een ander dierbaar hoofdstuk is de periode dat er een dakloze man een half jaar bij ons verbleef. Wat hebben we gelachen met hem. Hij hielp op de boerderij en voelde zich er zichtbaar thuis. Helaas speelde de drank hem parten, en moesten we hem uiteindelijk toch laten gaan. Maar onze overtuiging bleef altijd hetzelfde: in ieder mens zit iets goeds, en iedereen verdient een kans. Soms pakte dat prachtig uit, soms wat minder – maar ook dat hoort erbij. Daar leer je van.

Toen onze jongens opgroeiden en in de tienerjaren kwamen, groeide de camping mee. Ieder jaar kwamen er gezinnen met kinderen van dezelfde leeftijd, en wat hebben ze samen geweldige zomers beleefd. Dat zijn herinneringen voor het leven!

Zelfs in mindere periodes zijn er nog mooie herinneringen gemaakt. Tijdens de ziekte van Wim hebben ze enorm veel hulp en steun gekregen van hun gasten, echt hartverwarmend! Sommige gasten zijn inmiddels ook zó vertrouwd dat ze haast familie zijn. Zoals een stel uit Rotterdam, dat al meer dan dertig jaar bijna elk weekend naar Voorst komt. Dat is toch bijzonder. En dat maakt afscheid nemen ook zo moeilijk.

Afscheid nemen, altijd een lastig besluit

Na 38 jaar nemen Wim en Cobie nu afscheid van camping De Adelaar. Een moeilijke beslissing, maar het voelt als het juiste moment. We zijn inmiddels op een leeftijd waarop we zelf ook willen genieten van de mooie zomers – even niet meer in dienst van het hoogseizoen, maar lekker op pad wanneer wij daar zin in hebben.

De camping bevindt zich op een landgoed, waarvan Boerderij De Adelaar deel uitmaakt. Er zijn inmiddels nieuwe plannen voor deze locatie. Helaas is er in die toekomstplannen geen plek meer voor de camping. Dat vinden we oprecht jammer, want deze plek heeft voor ons – en voor velen – veel betekend.

We gaan de gezelligheid, de levendigheid en het contact met de gasten enorm missen. Want het is bijzonder om iets te mogen betekenen voor mensen – juist ook voor wie vakantie niet vanzelfsprekend is. En die kleine kinderen… hun blije koppies, hun enthousiasme – daar konden we zó van genieten.

Wat we geleerd hebben de afgelopen 38 jaar

Voor wie overweegt om zelf een camping te starten: denk er goed over na. Het is prachtig werk, maar ook intensief. Je moet het leuk vinden om altijd mensen om je heen te hebben. En maak een bewuste keuze: richt je op gezinnen met kinderen, of juist op rustzoekers? Beide werkt, als het maar bij je past. Een praktische tip die Wim en Cobie graag meegeven: zorg voor een ruim opgezet camperveld met verharde rijplaten én veel gras. Dat is zoveel waard.

En één ding waar we achteraf spijt van hebben? Dat we niet elke dag een klein stukje hebben opgeschreven. Al was het maar één zinnetje per dag. Wat een boek hadden we dan nu gehad, vol verhalen, lachmomenten en herinneringen.

De gastvrijheid van Wim en Cobie stopt hiermee niet. Voor wie nu juist enthousiast is geworden over het beginnen van een camping mag altijd even bellen. Ze helpen nieuwbakken campingeigenaren graag op weg!